Catrien Coolsma

Een aantal jaren (1994 – 2009) heb ik gewerkt in de (ouderen)zorg. Daar hoorde zorg bij voor mensen die wisten dat ze spoedig zouden overlijden. Deze terminale zorg heb ik als zeer bijzonder ervaren: warme, menselijke begeleiding aan het eind van het leven is voor mensen belangrijk om op een waardige manier te kunnen sterven.

In die tijd beloofde ik mijn eigen dierbare oma (Bouwina Coolsma-Wieringa, 1915-2006) om haar na haar overlijden de laatste zorg te verlenen. Ook die laatste zorg vind ik een belangrijk aspect voor zowel overledene als nabestaande.

Zo’n tien jaar later kwam dat moment. Ik heb gedaan wat ik beloofd heb, en méér. Want de belofte aan oma zou het begin zijn van een ontdekking. Haar naam noem ik daarom met dankbaarheid. Ik mocht het voor háár doen, maar zonder dat zij het wist heeft zij ook iets voor mij gedaan. Door haar ben ik te weten gekomen wat ik voor anderen kan betekenen. Door haar weet ik dat het werk als uitvaartverzorger bij mij past.

Mijn eerste beroepservaring deed ik op bij een grote landelijke uitvaartorganisatie. Zelf rondde ik vervolgens de opleiding Uitvaartverzorging bij de STIVU af. Mijn stage liep ik bij een klein bedrijf. Verder volgde ik beroepscursussen over verschillende thema’s. Na de nodige praktijkervaring was ik rijp voor een eigen invulling van mijn beroep, zowel persoonlijk als professioneel.

Catrien Coolsma